«Αυτή η κοπέλα», της μαθήτριας Ιωάννας Μαρίας Δαββέτα

GiannaBoura
Η Ιωάννα Μαρία Δαββέτα είναι φέτος μαθήτρια της δευτέρας τάξης. Το κείμενό της με τίτλο «Αυτή η κοπέλα», αποτελεί έκπληξη για τον αναγνώστη, όχι μόνο εξαιτίας της πρωτότυπης θεματολογίας, αλλά και για την αλληγορία που περιέχει, η οποία δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο στο τέλος.


Δευτέρα Γυμνασίου. Ιδιαίτερη χρονιά. Ο καθένας είχε ήδη δημιουργήσει τις δικές του παρέες, είχε κάνει τους δικούς του φίλους. Όλοι άνηκαν σε μικρότερα σύνολα, και το κλασικό γράμμα, καθώς και ο αριθμός που το συνόδευε, ας πούμε Β1, δεν τους καθόριζε.
Εκτός από μια κοπέλα. Μια κοπέλα ήσυχη, που περνούσε απαρατήρητη. Ορισμένοι συμμαθητές της ούτε το όνομα της δεν θυμόνταν. Ήταν καινούρια, μόλις είχε έρθει. Δεν είχε τίποτα το ενδιαφέρον η εμφάνισή της, δεν ήταν εκκεντρική.
Εκείνη δεν ήταν δημοφιλής, ούτε «αλήτισσα», καθώς ούτε και ντίβα. Ποιος να την κάνει παρέα σε μια ηλικία που τα περισσότερα παιδιά ενδιαφέρονται μόνο για την δημοτικότητα τους και την δημόσια εικόνα τους;
Αντίθετα, έπεφτε και θύμα κακομεταχείρισης από τους συμμαθητές της. Γιατί; Απλούστατα γιατί δεν ήταν δημοφιλής, ήταν «αόρατη». Δεν τους είχε κάνει τίποτα κακό, ούτε τους είχε πειράξει, ούτε στάθηκε ποτέ εμπόδιό τους.
Το φαινόμενο αυτό δεν άργησε να γίνει αντιληπτό από τους καθηγητές, οι οποίοι δεν άργησαν να πάρουν δράση.
Σύστησαν αυτή την κοπέλα, ξανά, στα παιδιά, και μέσω δραστηριοτήτων, δεν άργησαν να τη γνωρίσουν καλύτερα.
Τα παιδιά δέθηκαν σχεδόν αμέσως μαζί της. Σαν να της έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία που ποτέ όμως δεν ξόδεψε συνειδητά.
Ήταν γλυκιά, τρυφερή … Τους άλλαξε όλη τη νοοτροπία με τον τρόπο σκέψης της. Μετά τη γνωριμία μαζί της, εμφανώς πολλά πράγματα είχαν αλλάξει. Τα παιδιά σέβονταν τους φίλους, τους γονείς μα και τους καθηγητές τους ακόμα περισσότερο και δε δίσταζαν να τους το δείχνουν.
Αυτή την κοπέλα την αγάπησαν όλοι. Έγινε ξαφνικά δημοφιλής, περιζήτητη, δίχως όμως να χάσει τον ταπεινό της χαρακτήρα.
Αυτή η κοπέλα, όπως έλεγαν όλοι, ήταν ο ορισμός της γαλήνης, ο ορισμός του σεβασμού, και προς τον εαυτό της, μα και τους άλλους.
Αυτή η κοπέλα για όλους, σήμαινε αγάπη και υποστήριξη.
Τελικά όμως, ποιο είναι το όνομά της, που κανείς δεν ξέχασε ούτε θα ξεχάσει ποτέ;
Αυτοεκτίμηση.

«Αυτή η κοπέλα», Ιωάννα Μαρία Δαββέτα, 2022

Πηγή εικόνων της εικαστικού Catrin Welz-Stein: http://catrinwelzstein.blogspot.com/



Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουδούνι δε χτυπάει στη ζωή μου πια. Οι σκέψεις μιας συνταξιούχου φιλολόγου.

GiannaBoura
Εικόνα
Διάβασα πρόσφατα το κείμενο που είχα γράψει για το blog του σχολείου μας, «Περί διδασκάλων». Έτσι, μου ήρθε η σκέψη να γράψω ένα καινούργιο κείμενο κάτω από άλλες συνθήκες πια, ενάμιση χρόνο μακριά από τις τάξεις, μακριά από αυτό που είχα χαρακτηρίσει ως «φυσικό μου χώρο». Όσο ήμουν αυτό που ονομάζουμε «εν ενεργεία καθηγήτρια», τύχαινε να μιλήσω με συνταξιούχους συναδέλφους. Η συντριπτική τους πλειοψηφία απολάμβανε τη νέα φάση, αυτή χωρίς σχολείο, παιδιά, διορθώματα και τα συναφή. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που κάποιοι είχαν πει ότι αισθάνονται σαν να μην πέρασαν ποτέ από τον χώρο της εκπαίδευσης, σαν να τα είχαν όλα απωθήσει δηλαδή. Ακούγοντάς τους τότε, από τη μία δικαιολογούσα αυτό το συναίσθημα ως απόρροια μιας κούρασης που έρχεται με τον χρόνο, από την άλλη μου προξενούσε έκπληξη. Τι ήταν αυτό που με εξέπληττε; Το ότι η δουλειά μας έχει να κάνει με ανθρώπινες σχέσεις, και μάλιστα με παιδιά. Δεν πρόκειται για μια στεγνή, γραφειοκρατική δουλειά, αλλά για μία διαρκώς εναλλασσόμενη εμπ...
Read more »

“Η ζωή μου όλη, ένα κουδούνι που χτυπάει!” Γράφει η φιλόλογος Λητώ Δρακοπούλου

GiannaBoura
Εικόνα
Μια περιδιάβαση στον χώρο των σχολικών αναμνήσεων είναι το κείμενο της συναδέλφου φιλολόγου, Λητώς Δρακοπούλου, η οποία με νοσταλγία, αλλά και χιούμορ, παρουσιάζει τις μνήμες της από το σχολείο, από τη μια και από ... την άλλη πλευρά. Για τους εκπαιδευτικούς τα χρόνια του σχολείου είναι το άθροισμα των μαθητικών και των εργασιακών χρόνων και αντιπροσωπεύουν μια πλούσια και αδιάσπαστη ενότητα συσσωρευμένων εμπειριών. Πρόκειται για βιώματα που αποκτιούνται μέσα σε έναν χώρο δημόσιο και κοινό, αλλά συγχρόνως οικείο και γνώριμο, τη σχολική τάξη. “Η ζωή μου όλη, ένα κουδούνι που χτυπάει!” Κάπως έτσι θα μπορούσα να συνοψίσω όλη μου τη ζωή μετά τα πέντε πρώτα χρόνια, που ακόμη δεν είχα κάτσει σε θρανίο. Δώδεκα χρόνια σαν μαθήτρια, φοιτήτρια μετά, ύστερα από λίγο πάλι στις τάξεις από την έδρα αυτή τη φορά. Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στην πρώτη δημοτικού, το γεμάτο απορία βλέμμα που πρέπει να είχα, την εντύπωση που μου έκαναν κάποια από τα άλλα παιδιά, αγόρια, που μου φαίνονταν πολύ ψηλά (ήμουν...
Read more »

Σεβασμός ἐν τάξει

GiannaBoura
Εικόνα
Στην καθημερινή σχολική μας πραγματικότητα βιώνουμε ένα πλήθος περιστατικών που δεν καταλήγουν όλα «στο γραφείο», ούτε στο τηλέφωνο του διευθυντή ως τελικού αποδέκτη των παραπόνων μαθητών και γονέων. Πρόκειται για πολλά μικρά, ενίοτε δε και μεγάλα περιστατικά, που «χρωματίζουν» τις σχέσεις μεταξύ των μελών της κοινότητάς μας. Πώς όμως αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι μαθητές τι είναι πραγματικά επιλήψιμο σε μία πράξη, στάση ή συμπεριφορά; Προκειμένου να ερευνήσουμε θέματα που αποτυπώνουν το επίπεδο σεβασμού στο σχολείο μας, δημιουργήσαμε ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο. Με την ανώνυμη συμμετοχή των μαθητών μας στην έρευνα, θα επιχειρήσουμε να συλλέξουμε πληροφορίες για τη στάση τους απέναντι σε ζητήματα συμπεριφοράς. Τα ερωτήματα καταγράφουν μερικές από τις πιο συνηθισμένες αιτίες ή αφορμές συγκρούσεων μεταξύ μαθητών & καθηγητών. Ας "μιλήσουμε" λοιπόν για αυτές. Για να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο   πατήστε εδώ .
Read more »