"περί διδασκάλων" ή τι έχουν να πουν για μας μαθητές και μαθήτριες

     Από τις 5 έως τις 7 Οκτωβρίου 2022 πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 22ο Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης για την Υγεία των Εφήβων (International Association for Adolescent Health, European Regional Conference - IAAH), με τίτλο «Προκλήσεις ανάπτυξης των νέων στη μετά covid εποχή». Κύριος σκοπός του συνεδρίου ήταν η διερεύνηση των άμεσων ή μακροπρόθεσμων συνεπειών της πανδημίας στην ευημερία των νέων (στους τομείς της σωματικής και ψυχικής υγείας καθώς και στην εκπαίδευση). Ωστόσο, υπήρχαν και άλλες θεματικές σχετικές με την εφηβική υγεία οι οποίες συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον και την προσοχή των νέων.        Το 4ο Γυμνάσιο Γλυφάδας είχε την ευκαιρία και τη χαρά της εκπροσώπησης στο διεθνές αυτό συνέδριο, μέσω της συμμετοχής δύο μαθητών μας, της Βάνας Νουτσοπούλου (ΤΜ Γ3) και του Γιάννη Παπαδάκη (ΤΜ Γ4). Σε αυτή τη δημοσίευση παρουσιάζουμε τις σκέψεις και τις γενικές εντυπώσεις των δύο συνέδρων από την εμπειρία της συμμετοχής τους

  Η μάσκα στα χρόνια της πανδημίας έγινε απαραίτητο χρηστικό αντικείμενο και αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας. Σε χώρους δημόσιους σαν το σχολείο, εκπαιδευτικοί και μαθητές, φέραμε τη μάσκα ως τμήμα του βασικού μας εξοπλισμού, μαζί με την τσάντα και το βιβλίο, όπως φέρει ο δύτης τον αναπνευστήρα. Μάσκες άσπρες, μαύρες, μπλε, που ανεβοκατέβαιναν από το πρόσωπο στην τσέπη, που χάνονταν, κόβονταν, σχίζονταν και στο τέλος πετιούνταν για να φορεθεί η επόμενη, είχαν καθημερινά την τιμητική τους. Οι εκπαιδευτικοί  που τοποθετήθηκαν σε καινούργια σχολεία την περίοδο της πανδημίας κράτησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα άγνωστο το πρόσωπό τους από μαθητές, γονείς και συναδέλφους. Οι μαθητές πάλι, αν γνώριζαν τους εκπαιδευτικούς νωρίτερα, ήξεραν και τα πρόσωπά τους. Διαφορετικά κυκλοφορούσαμε όλοι στους ίδιους χώρους με κάποια αμφιβολία για το τι κρύβεται πίσω από αυτό το μικρό προστατευτικό αξεσουάρ. Οι μαθητές με μάσκα και κουκούλα και οι εκπαιδευτικοί με μάσκα και γυαλιά οράσεως, διατη

Η Μαργιωρήνη Βασιλειάδη μεταφέρει τις σκέψεις της για τους μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες (όπως δυσλεξία) μέσα από την ιστορία του Ανδρέα. Ο Ανδρέας, γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, υπήρξε μαθητής σε μια περίοδο που η λέξη δυσλεξία και το περιεχόμενό της ήταν σχεδόν άγνωστα. Εκείνος όμως, με τη στήριξη της μητέρας του και ορισμένων εκπαιδευτικών, κατάφερε και να σπουδάσει αλλά και να διαπρέψει επαγγελματικά. Η ιστορία του επιβεβαιώνει τον δύσβατο δρόμο των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες. Συγχρόνως όμως τροφοδοτεί τον αναγνώστη με αισιοδοξία, καθώς από την έκβαση της ιστορίας φαίνεται πως η δυσλεξία δεν είναι εμπόδιο στην εξέλιξη ενός παιδιού, ιδιαίτερα όταν υπάρχει θέληση από το ίδιο και στήριξη από το περιβάλλον της οικογένειας και του σχολείου. “Γεια σας. Είμαι ο Ανδρέας και θα σας διηγηθώ την ιστορία μου. Γεννήθηκα το 1976 στην Αθήνα. Όταν πήγα πρώτη δημοτικού φάνηκαν οι πρώτες δυσκολίες μου στη Γλώσσα, στην ανάγνωση, στη γραφή. Η μητέρα μου έπλαθε ζυμάρι κα

Η Ιωάννα Μαρία Δαββέτα περιγράφει με άμεσο και ζωντανό τρόπο δέκα ξεκάθαρα "θέλω" των μαθητών από τους καθηγητές τους. Πρόκειται για έναν υποθετικό και μονοσήμαντο διάλογο με τον νοερό δάσκαλο ιδωμένο μέσα από τις προσδοκίες των παιδιών τις οποίες εκφράζουν ευθέως και χωρίς περιστροφές. 1. Θέλουμε ο δάσκαλος να κάνει το μάθημα ενδιαφέρον.  Εμείς οι μαθητές έχουμε φαντασία και κοφτερό μυαλό. Θέλουμε και χρειαζόμαστε μια τάξη που να είναι ενεργή και να μπορεί να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον για μάθηση και συμμετοχή στο μάθημα. Έτσι ενισχύεται και η απόδοσή μας. 2. Θέλουμε δασκάλους που να έχουν πάθος.  Θέλουμε έναν δάσκαλο που να αγαπάει τη δουλειά του. Μπορούμε να καταλάβουμε αν ένας δάσκαλος δε θέλει να είναι μαζί μας ή γενικότερα στην τάξη. Το να είναι οι δάσκαλοι ενθουσιώδεις με τη διδασκαλία και να δείχνουν ότι αγαπούν τα μαθήματά τους, είναι ένας παράγοντας που μας κεντρίζει την προσοχή και το ενδιαφέρον προς τον ίδιο τον δάσκαλο και το μάθημα. 3. Θέλουμε έναν δάσκαλο πο

     Ένα ακόμη κείμενο προβληματισμού για τον "ιδανικό καθηγητή" κατατίθεται από τη μαθήτρια της δευτέρας τάξης, Αγορή Μαρία Αλυμάρα . Στο κείμενο αυτό ο αναγνώστης ενημερώνεται για τις απόψεις ενός παιδιού που μετατρέπει τα σχολικά του βιώματα σε σκέψεις και αποκρυσταλλωμένη άποψη για όσα θεωρεί προσόντα ενός ιδανικού εκπαιδευτικού. Με επίκεντρο τη θέση πως όλοι οι μαθητές δεν είναι ίδιοι, επομένως ούτε ο χρόνος ούτε και ο τρόπος που μαθαίνουν, προσεγγίζει τον εκπαιδευτικό μέσα από αξίες όπως η εκτίμηση, η υπομονή και η στερέωση γερών και υγιών σχέσεων με τους μαθητές, μακριά από τα διαγωνίσματα και το άγχος για επιδόσεις. Κ άθε άνθρωπος, για να πετύχει στην επαγγελματική του πορεία πρέπει να διαθέτει ορισμένα προσόντα, με τα σημαντικότερα και πιο κοινά στους περισσότερους τομείς, την εργατικότητα και την επιμονή. Ωστόσο, για έναν καθηγητή γυμνασίου ή λυκείου, αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν μονάχα ένα κομμάτι του παζλ που αντανακλά την αρτιότητα και «μετρά» την απόδοσή του

Η μαθήτρια της δευτέρας τάξης, Μαρία Ζευγώλη , θέτει και ταυτόχρονα απαντάει το υποθετικό ερώτημα "Ποιος είναι ο ιδανικός δάσκαλος;". Το κείμενό της που ακολουθεί διαμορφώνει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οριοθετείται η φιγούρα ενός δασκάλου που κατά τη γνώμη της είναι "ιδανικός". Από το κείμενο ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα σημεία ξεχωρίζουμε το απόσπασμα "ο καλός δάσκαλος δεν κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα σε “καλούς” και σε “κακούς” μαθητές. Στόχος του είναι όλοι ανεξαιρέτως να λάβουν το καλύτερο δυνατόν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει άριστα στην ορθογραφία για τον έναν και εκμάθηση της αλφαβήτας για τον άλλον." Πηγή εικόνας: https://www.trevormuir.com/blog/ Ο δάσκαλος είναι ένας λειτουργός που αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τους μαθητές και τους εμπνέει θετικά πρότυπα, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον που οι μαθητές γίνονται πιο δημιουργικοί και αποκτούν πολλά ενδιαφέροντα. Για να το καταφέρει αυτό ο δάσκαλος θα πρέπει να συγκεντρώσει κάποια συγκεκριμένα