Ζωγραφίζοντας μάσκες και συναισθήματα
Η μάσκα στα χρόνια της πανδημίας έγινε απαραίτητο χρηστικό αντικείμενο και αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας. Σε χώρους δημόσιους σαν το σχολείο, εκπαιδευτικοί και μαθητές, φέραμε τη μάσκα ως τμήμα του βασικού μας εξοπλισμού, μαζί με την τσάντα και το βιβλίο, όπως φέρει ο δύτης τον αναπνευστήρα. Μάσκες άσπρες, μαύρες, μπλε, που ανεβοκατέβαιναν από το πρόσωπο στην τσέπη, που χάνονταν, κόβονταν, σχίζονταν και στο τέλος πετιούνταν για να φορεθεί η επόμενη, είχαν καθημερινά την τιμητική τους. Οι εκπαιδευτικοί που τοποθετήθηκαν σε καινούργια σχολεία την περίοδο της πανδημίας κράτησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα άγνωστο το πρόσωπό τους από μαθητές, γονείς και συναδέλφους. Οι μαθητές πάλι, αν γνώριζαν τους εκπαιδευτικούς νωρίτερα, ήξεραν και τα πρόσωπά τους. Διαφορετικά κυκλοφορούσαμε όλοι στους ίδιους χώρους με κάποια αμφιβολία για το τι κρύβεται πίσω από αυτό το μικρό προστατευτικό αξεσουάρ. Οι μαθητές με μάσκα και κουκούλα και οι εκπαιδευτικοί με μάσκα και γυαλιά οράσεως, διατη