"περί διδασκάλων" ή τι έχουν να πουν για μας μαθητές και μαθήτριες

Η Μαργιωρήνη Βασιλειάδη μεταφέρει τις σκέψεις της για τους μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες (όπως δυσλεξία) μέσα από την ιστορία του Ανδρέα. Ο Ανδρέας, γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, υπήρξε μαθητής σε μια περίοδο που η λέξη δυσλεξία και το περιεχόμενό της ήταν σχεδόν άγνωστα. Εκείνος όμως, με τη στήριξη της μητέρας του και ορισμένων εκπαιδευτικών, κατάφερε και να σπουδάσει αλλά και να διαπρέψει επαγγελματικά. Η ιστορία του επιβεβαιώνει τον δύσβατο δρόμο των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες. Συγχρόνως όμως τροφοδοτεί τον αναγνώστη με αισιοδοξία, καθώς από την έκβαση της ιστορίας φαίνεται πως η δυσλεξία δεν είναι εμπόδιο στην εξέλιξη ενός παιδιού, ιδιαίτερα όταν υπάρχει θέληση από το ίδιο και στήριξη από το περιβάλλον της οικογένειας και του σχολείου. “Γεια σας. Είμαι ο Ανδρέας και θα σας διηγηθώ την ιστορία μου. Γεννήθηκα το 1976 στην Αθήνα. Όταν πήγα πρώτη δημοτικού φάνηκαν οι πρώτες δυσκολίες μου στη Γλώσσα, στην ανάγνωση, στη γραφή. Η μητέρα μου έπλαθε ζυμάρι κα...

Η Ιωάννα Μαρία Δαββέτα περιγράφει με άμεσο και ζωντανό τρόπο δέκα ξεκάθαρα "θέλω" των μαθητών από τους καθηγητές τους. Πρόκειται για έναν υποθετικό και μονοσήμαντο διάλογο με τον νοερό δάσκαλο ιδωμένο μέσα από τις προσδοκίες των παιδιών τις οποίες εκφράζουν ευθέως και χωρίς περιστροφές. 1. Θέλουμε ο δάσκαλος να κάνει το μάθημα ενδιαφέρον.  Εμείς οι μαθητές έχουμε φαντασία και κοφτερό μυαλό. Θέλουμε και χρειαζόμαστε μια τάξη που να είναι ενεργή και να μπορεί να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον για μάθηση και συμμετοχή στο μάθημα. Έτσι ενισχύεται και η απόδοσή μας. 2. Θέλουμε δασκάλους που να έχουν πάθος.  Θέλουμε έναν δάσκαλο που να αγαπάει τη δουλειά του. Μπορούμε να καταλάβουμε αν ένας δάσκαλος δε θέλει να είναι μαζί μας ή γενικότερα στην τάξη. Το να είναι οι δάσκαλοι ενθουσιώδεις με τη διδασκαλία και να δείχνουν ότι αγαπούν τα μαθήματά τους, είναι ένας παράγοντας που μας κεντρίζει την προσοχή και το ενδιαφέρον προς τον ίδιο τον δάσκαλο και το μάθημα. 3. Θέλουμε έναν δάσκαλο πο...

     Ένα ακόμη κείμενο προβληματισμού για τον "ιδανικό καθηγητή" κατατίθεται από τη μαθήτρια της δευτέρας τάξης, Αγορή Μαρία Αλυμάρα . Στο κείμενο αυτό ο αναγνώστης ενημερώνεται για τις απόψεις ενός παιδιού που μετατρέπει τα σχολικά του βιώματα σε σκέψεις και αποκρυσταλλωμένη άποψη για όσα θεωρεί προσόντα ενός ιδανικού εκπαιδευτικού. Με επίκεντρο τη θέση πως όλοι οι μαθητές δεν είναι ίδιοι, επομένως ούτε ο χρόνος ούτε και ο τρόπος που μαθαίνουν, προσεγγίζει τον εκπαιδευτικό μέσα από αξίες όπως η εκτίμηση, η υπομονή και η στερέωση γερών και υγιών σχέσεων με τους μαθητές, μακριά από τα διαγωνίσματα και το άγχος για επιδόσεις. Κ άθε άνθρωπος, για να πετύχει στην επαγγελματική του πορεία πρέπει να διαθέτει ορισμένα προσόντα, με τα σημαντικότερα και πιο κοινά στους περισσότερους τομείς, την εργατικότητα και την επιμονή. Ωστόσο, για έναν καθηγητή γυμνασίου ή λυκείου, αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν μονάχα ένα κομμάτι του παζλ που αντανακλά την αρτιότητα και «μετρά» την απόδοσή...

Η μαθήτρια της δευτέρας τάξης, Μαρία Ζευγώλη , θέτει και ταυτόχρονα απαντάει το υποθετικό ερώτημα "Ποιος είναι ο ιδανικός δάσκαλος;". Το κείμενό της που ακολουθεί διαμορφώνει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οριοθετείται η φιγούρα ενός δασκάλου που κατά τη γνώμη της είναι "ιδανικός". Από το κείμενο ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα σημεία ξεχωρίζουμε το απόσπασμα "ο καλός δάσκαλος δεν κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα σε “καλούς” και σε “κακούς” μαθητές. Στόχος του είναι όλοι ανεξαιρέτως να λάβουν το καλύτερο δυνατόν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει άριστα στην ορθογραφία για τον έναν και εκμάθηση της αλφαβήτας για τον άλλον." Πηγή εικόνας: https://www.trevormuir.com/blog/ Ο δάσκαλος είναι ένας λειτουργός που αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τους μαθητές και τους εμπνέει θετικά πρότυπα, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον που οι μαθητές γίνονται πιο δημιουργικοί και αποκτούν πολλά ενδιαφέροντα. Για να το καταφέρει αυτό ο δάσκαλος θα πρέπει να συγκεντρώσει κάποια συγκεκριμένα ...

Ο μαθητής της δευτέρας, Χρήστος Ζαμπαύτης (Τμήμα Β1), σκιαγραφεί με μόλις δέκα προτάσεις το προφίλ του ιδανικού δασκάλου. Μόνο που αυτή τη φορά, το κείμενο ντύνεται με εικόνες και μουσική και αποκτά τη μορφή μικρής ταινίας. Η τεχνολογία στην υπηρεσία της εκπαίδευσης ή αλλιώς ο θαυμαστός κόσμος των εικόνων, που τόσο πολύ λατρεύουν τα σημερινά παιδιά. στην υπηρεσία της έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Οι εικόνες καθώς και η μουσική επένδυση που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία της ταινίας είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων.

Η μαθήτρια Μαργιωρήνη Βασιλειάδη γράφει για τον ιδανικό δάσκαλο και περιγράφει τα χαρακτηριστικά του.  Ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα, σημειώνει: [...] "Ο δάσκαλος είναι ο κυριότερος άνθρωπος, μετά τους γονείς, που με τις γνώσεις του και την προσωπικότητά του στηρίζει, διδάσκει, διαμορφώνει χαρακτήρες και πολίτες με ελεύθερη κρίση και βούληση." Το άρθρο της αποτελεί μια μελέτη στα προσόντα και τις δεξιότητες που ένας σύγχρονος εκπαιδευτικός καλείται να έχει ώστε να διεκπεραιώνει με επιτυχία το απαιτητικό, αλλά και συνάμα γεμάτο συγκινήσεις έργο που επιτελεί.      Η εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός φορέας μόρφωσης και κοινωνικοποίησης των παιδιών μιας κοινωνίας. Βασικό ρόλο στην εκπαίδευση παίζει ο δάσκαλος, ο οποίος είναι μεταδότης γνώσεων, αξιών και προτύπων συμπεριφοράς. Είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος του που το επάγγελμα του δασκάλου θεωρείται λειτούργημα, καθώς είναι αυτός που διαπλάθει όχι μόνο τον νου, αλλά και τον χαρακτήρα του μαθητή και μελλοντικού πολίτη. ...

Η Ιωάννα Μαρία Δαββέτα είναι φέτος μαθήτρια της δευτέρας τάξης. Το κείμενό της με τίτλο «Αυτή η κοπέλα», αποτελεί έκπληξη για τον αναγνώστη, όχι μόνο εξαιτίας της πρωτότυπης θεματολογίας, αλλά και για την αλληγορία που περιέχει, η οποία δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο στο τέλος. Δευτέρα Γυμνασίου. Ιδιαίτερη χρονιά. Ο καθένας είχε ήδη δημιουργήσει τις δικές του παρέες, είχε κάνει τους δικούς του φίλους. Όλοι άνηκαν σε μικρότερα σύνολα, και το κλασικό γράμμα, καθώς και ο αριθμός που το συνόδευε, ας πούμε Β1, δεν τους καθόριζε. Εκτός από μια κοπέλα. Μια κοπέλα ήσυχη, που περνούσε απαρατήρητη. Ορισμένοι συμμαθητές της ούτε το όνομα της δεν θυμόνταν. Ήταν καινούρια, μόλις είχε έρθει. Δεν είχε τίποτα το ενδιαφέρον η εμφάνισή της, δεν ήταν εκκεντρική. Εκείνη δεν ήταν δημοφιλής, ούτε «αλήτισσα», καθώς ούτε και ντίβα. Ποιος να την κάνει παρέα σε μια ηλικία που τα περισσότερα παιδιά ενδιαφέρονται μόνο για την δημοτικότητα τους και την δημόσια εικόνα τους; Αντίθετα, έπεφτε και θύμα κακομεταχείρισης α...